Bercerita tentang kawan

(tajuk pemes yang selalu saya nampak)

Assalammualaikum dan salam sejahtera saya ucapkan kepada kawan-kawan yang di kasihi. Tidak kira lah kawan sekolah mahupun kawan di alam maya kerana semua orang yang saya kenal dan mengenali saya merupakan kawan-kawan saya. Asyik pasal kawan je. Kenape ye?

Kerana setiap hari kite akan bertemu dan bercakap dengan seseorang. Dan seseorang itu lah yang kite gelar sebagai kawan, memandangkan mereka bukanlah adik-beradik dan juga ahli keluarga kite, ye kan?:) Kire kawan juge sudah masuk dalam rutin harian kite.

Asalkan kawan, sejati tak sejati saya dah tak kisah sangat. Nak kawan untuk kepentingan diri pun takpe asalkan tak effect kehidupan saye dengan teruk. Kite juge kena pandai bawak diri. Nak kawan taknak, tak kisah la. Sebab hidup ni tak boleh bergantung sangat pade kawan. Sebab semua ni, hidup kite, masalah kite semua berkait tentang kite je.

Lagipun, kawan sentiase berubah. Dari alam tadika, sekolah rendah sampailah sekarang ni, bermacam jenis kawan-kawan yang saye dah kawan. Ade yang suke, ade setengah yang saye tak berkenan sangat tapi saye cube untuk menerima mereka seadanya. Kawan baik saye pun ramai yang dah pindah, hidup jauh dari saye. Ade jugak yang dah lost contact. Tapi kami pernah berkawan dan tetap berkawan.

Asalkan kite mempunyai kawan yang sudi memanggil nama kite, sudi bercakap, berkongsi cerita, bergelak tawa dan makan di kantin bersama pun dah dikire sejati. Tak kisah lah die ikhlas ke tak yang penting kite ikhlas. Sebab saye malas nak amik pusing hal-hal sejati tak sejati ni. Buat sakit otak dan juge boleh merosakkan mood serta menimbulkan kekacauan dalam hubungan seharian kite dan kawan kite je.

Jadi, jangan lah terlalu emosi bile terfikirkan tentang kawan. Oh, aku takde kawan. Takde sape nak kawan ngan aku. Aku ingat die kawan sejati tapi.. blablabla. Die ingat aku time ade masalah je. Die lupe aku dan sebagainye lagi. Ala, saye pun kekadang bile sorang-sorang, persoalan macam tu akan timbul.

Biase lah tu, manusia memang macam tu. Tapi sekarang saye dah malas nak ambil pusing hal-hal macam ni. Cuba untuk berdikari. Cuba untuk melakukan segalanya dengan sendiri. Memang kite perlukan teman, tapi tak usahlah memikirkan sangat tentang sejati tak sejati tu. Bile kite terase ngan kawan kite, mulelah kite fikir yang die bukanlah kawan kite dan sebagainye.

Kesian kat kawan kite tu. Die pun sibuk dengan masalah sendiri yang kite pun taktahu perkara yang sebetulnya. Bile die buat something atau pergi mane-mane tak bagitahu kite, kite mule lah rase yang die lupe kite dan sebagainya tapi perkara sebetulnye bukan macam tu. Mane boleh kawan lupe kat kite. Die tak ajak tak bermakne die tak ingat kite.

Mungkin ada hal disebalik hal yang kite nampak yang kite tak tahu. Jadi, jangan lah terlalu melayan emosi kawan tak kawan ni. Bende ni betul boleh merosakkan perhubungan yang pade mulanya elok je. Die ajak, kite pergi. Taknak ajak takpe, takyah kisah sangat.

Haih, susah nak terangkan maksud yang saye nak terangkan ni dengan kate-kate. Harap faham faham lah sendiri ye. Hati manusie berubah. Kadang kawan kite tu memang baikkk sangat sejati dan sebagainye. Kadang yang lain lak kawan kite tu macam taknak layan kite. Tu biase lah, tapi jangan terlalu emosi memikirkan kawan ni. Sebab takde pape pun. Wasting time je emo pasal kawan.

Nak datang, datang. Taknak datang dah. Tak kisah. Yang penting kalau kawan kite tu datang untuk meminta tolong, kite tolonglah dengan ikhlas. Tak perlu minta balasan. Bile oneday kite minta tolong kat kawan kite tu, die tak dapat nak tolong, tak perlu lah nak ungkit dan bersedih. Itu juge telah menunjukkan sifat kite yang menolong dengan harapan die akan tolong kite balik. Cube lah untuk usaha sendiri. Berdiri atas kaki sendiri lagi seronok sebenarnye.

Macam saye, orang mintak tolong saye edit page, edit pic, edit ape ape je lah yang berkaitan internet ni, boleh je saye edit JIKALAU saye free. Tak kisah sangat pasal balasan tu. Cukup lah dengan ucapan terima kasih. Kalau takde terima kasih pun takpe, sebab time tu lah kesabaran kite diuji. So, saye sabar je la. Malas nak ambil pusing. Tak berapa nak kisah sangat la. Janji saye dah cube untuk tolong.

Yang penting,
Allah perlu sentiasa di sisi. Dan sifat sabar perlu disebatikan dalam diri.

Baik fikir dan buat kerja lain, lagi bagus. Kan?:)